مشترکات دیرین: مسئولیت پذیری

 گندم از گندم بروید جو ز جو                  

از مکافات عمل [و بی عملی] غافل مشو

مشترکات دیرین: مسئولیت پذیری

مسئولیت کردار و گفتارمان را بپذیریم: اولین گام در مسیر پیشرفت و خودسازی

راستی و درستی را همچون سخاوت و شجاعت ارج بنهیم 

اعتبار و اعتماد و آبرو سرمایه زندگی و حاصل زیستن صادقانه است نه وعده و شعار و زبان بازی

زورشنیدن از فرادستان و زورگفتن به فرودستان نشانه فرومایگی است 

دست از توجیه و دلیل تراشی بیهوده و بیپایه برداریم و عمر گرامی را تلف نکنیم  

اشتباهات آشکار خود را به گردن این و آن نیندازیم بویژه مظلومان و دیوارهای کوتاه  

پافشاری بر اشتباهات و لجبازی نشانه تعصب و جاهلیت و البته موجب زیان است

پوزش خواستن برای اشتباهات نشانه شجاعت و شهامت است  

سرعت انتقال داشته باشیم و پوزش خواستن را به تأخیر نیندازیم 

کارهای امروز را به فردا نیاندازیم بویژه کارهای خیر و تسویه بدهی و استرداد امانت  

زندگی در سرزمین خاکیان دوره ای کوتاه و برای یکبار است هیچ روزی را تلف نکنیم

نگذاریم وجدان مان به خواب برود حتی اگر کارکرد وجدان را به درستی ندانیم

تمرین کنیم که بیشتر عمل کنیم و کمتر حرف بزنیم حتی روزه سکوت بگیریم تا آدم شویم 

تا حرکت مهمی را آغاز نکنیم و پیگیر پروژه ای نباشیم 

       انتظار رویدادها و نتایج مهم انتظاری بیهوده است

دانایی و خردمندی را در نتایج برنامه ریزیها و پیشرفتهای ملموس نشان دهیم

خدای تعالی به کسانی کمک میکند که به خود کمک میکنند (در راه خیر گام عملی برمیدارند) 

کسانی که برنامه و عمل سنجیده و اقدام بموقع دارند دعایشان زودتر مستجاب می شود 

    چه بسا زودتر از دعای آسوده طلبان خلوت گزیده و از دنیا بریده 

به دعا یا نفرین چند موجود خودپرست آفریدگار جهان برنامه های آفرینش را تغییر نمیدهد

نفرین پیام آور درماندگی است، توانگران به جای نفرین گام عملی و بموقع بر میدارند و قضا و قدر را تغییر میدهند. دانایان به جای نفرین بر تاریکی شمعی فرا راه خود و دیگران روشن میکنند  

 تا خودمان را عوض نکنیم نمی توانیم چیزی را عوض کنیم یا سبب ساز اتفاق مهمی باشیم

دست برداریم از پندارهای کودکانه و خیالبافی غافلانه و غرورهای جاهلانه  

با خودمان روراست باشیم و از خودفریبی و مردم فریبی بپرهیزیم

مادامی که اشتباهات خود را تکرار می کنیم تاریخ ناخوشایند و نابرازنده تکرار می شود 

نمی توان عقل را تعطیل کرد و به انتظار معجزه دانایی و توانایی نشست 

نمی توان سالها ریاضی و منطق آموخت و در استدلالها و تحلیلهای ساده خود را به نفهمی زد

نمی توان درسهای تاریخ و سنتهای الهی را نادیده انگاشت و به انتظار الطاف الهی نشست  

اگر در راه درست گامی برنداریم (به بیراهه برویم) 

          ده سال و بیست سال و پنجاه سال عمر و بلکه سده ها همه بی حاصل خواهندبود 

اما هرگاه در مسیر درست مسئولانه قدم برداریم و کارنامه خود را صادقانه حسابرسی کنیم  

        حتی یک سال و دو سال هم می تواند بسیار پربار و توأم با نتایج بزرگ باشد  

             چه برسد به دهها برنامه پنج ساله و چشم اندازهای بیست ساله و پنجاه ساله ...

             دوسال دوره پرافتخار امیرکبیر از یک قرن سلطنت طولانی قاجارها پربارتر بود

بپذیریم که ناهماهنگی و نادانی و خودپسندی و آسوده طلبی خودمان در عقب ماندگی ما نقش دارند  

تاریخ و جغرافیای جهان پر است از مثالها و عبرتها ولی چه کم شمارند عبرت بینان

فاعتبروا یا اولی الابصار 

المؤمن مرآت المؤمن: برادران ایمانی آینه یکدیگرند   

هان ای دل عبرت بین از دیده عبر کن هان    ایوان مدائن را آیینه عبرت دان ـ خاقانی  

بس مالکان باغ که دوران روزگار      کرده است خاک شان گل دیوارهای باغ ـ سعدی 

گر مسلمانی از این است که حافظ دارد       وای اگر از پس امروز بود فردایی