مشترکات دیرین: سختکوشی

مشترکات دیرین: سختکوشی و کار مفید

 آیـنـه چون نقـش تو بنــمود راست 

خود شکن آیینه شکستن خطاست 

اولین کاری که باید کرد حساب کردن است

مقایسه امکانات اقتصادی و صنعتی کشور ۸ میلیونی سوئیس با کشور 75 میلیونی ایران 

مقایسه جایگاه و امکانات افراد یا کشورها از لحاظ دقت تعاریف و معیارها و اندازه گیری شاخصهای بین المللی جای بحث و تفسیر دارد، اما بررسی کلی تفاوتهای آماری یا کیفی کشورها معیارهای ساده و مناسبی فراهم می آورد که برای هشیاری و اعلام زنگ بیداری یا اصلاح مسیر لازم است.

در مقایسه کشورها و امکانات آنها مثلاً کشور سوئیس را با ایران مقایسه کنیم:  

تقریباً همه میدانند که کشور ۸ میلیون نفری سوئیس 

پول جهانی دارد (فرانک سوئیس در کنار دلار، یورو، پوند و ین ... پول مهمی است) 

نظام بانکی جهانی دارد که از قدیم مرکز نگهداری ثروت توانگران همه دنیا بوده است 

صنایع جهانی دارد که ساعت سازی یکی از آنها است  

اما ایران یک کشور 75 میلیون نفری با تمدن چند هزار ساله است 

آیا پول ما جهانی است؟ 

آیا نظام بانکی ما جهانی است؟ 

آیا صنایع ما جهانی است؟ 

اگر اینها جهانی نیست، پس کدام هنر یا صنعت یا دستاوردهای ما جهانی است؟   

صادرات و تولید و استاندارد زندگی 75 میلیون ایرانی در مقایسه با ۸ میلیون سوئیسی چگونه است؟  

نکته ساده این است که وقتی به تمدن و فرهنگ و تاریخ مان می نازیم و شعار می دهیم و گاهی دچار غرور کاذب می شویم بهتر است به جایگاه و امکانات امروز کشورمان نگاهی دقیقتر بیندازیم و کلاهمان را قاضی کنیم و با خودمان و دیگران روراست باشیم. 

ارزیابی و مقایسه چیزها و مشاهدات و ملاحظات هوشمندانه بارزترین ویژگی آدمیزاد است. 

آمار چیز خوبی است و امکان مقایسه را هرچه بهتر و مؤثرتر فراهم می کند. البته باید آمار معتبر و بموقع داشته باشیم. بدون آمار معتبر و بموقع برنامه ریزی و مدیریت و سرمایه گذاری و بسیاری چیزهای دیگر می لنگد. از پیش بینی تعداد پارکینگهای پایتخت گرفته تا تعداد مدرسه و بیمارستان و تعداد بیکاران و هزار قلم چیزهای دیگر مرتبط با رفع نیازهای اجتماعی همه به آمار معتبر و موثق وابسته است. بدون آمار و برنامه ریزی یک جامعه کوچک چندنفری را هم نمی توان خوب اداره کرد و باید منتظر افت کیفیتها و استانداردها بود یعنی پسرفت و سیرقهقرایی که خیلی بدتر از درجا زدن است. اگر در جایی هر روز کارها خرابتر میشود و کیفیتها افت میکند نشانه نبودن برنامه ریزی و تصمیمهای درست و بموقع است. هرجایی هم که مرتب پیشرفت دارد معجزه نمیکند فقط آدمهای عاقل و باتجربه اصول ساده برنامه ریزی و تصمیمهای درست و بموقع را پیاده میکنند .

درست است که استعمارگران و بیگانگان در طول تاریخ مزاحم و مانع پیشرفت ما بوده اند ولی سهم خودمان در عدم پیشرفت یا عقب ماندگی ما چیست؟ آیا تورم بالا را می توان به گردن استعمارگران انداخت؟ آیا کیفیت پایین خدمات در برخی سازمانها یا احتمالاً فساد اداری را میتوان به گردن دیگران انداخت؟ آیا تغییرات پیاپی و مخل نظم سازمانی یا برعکس مصادره همیشگی پستها و موقعیتهای اداری توسط مقام پرستان و رانتخواران به بیگانگان ارتباط دارد؟ 

از دهه 1340 تاکنون حدود 50 سال است که در ایران خودروسازی داریم. کره ایها بعد از ایران به صنعت خودروسازی وارد شدند. اما سهم ما در بازار جهانی اتومبیل کجاست و سهم کره ایها کجا؟ 

در صنعت نفت هم حدود 60 سال که نفت را ملی کرده ایم و از پیشگامان اوپک بوده ایم؟ آیا جایگاه جهانی ما در صنعت نفت متناسب با 60 سال تجربه است؟ 

چگونه است که وقتی یک تیم ورزشی مان در میدانهای جهانی ناموفق عمل میکند فریادها و اعتراضها براه می افتد، اما برای عملکرد ناموفق سازمانها و صنایع کلیدی کشورمان به فکر نمی افتیم؟ چرا همه چیز را سیاست زده کرده ایم؟ براستی اشکال کار ما کجاست؟ چگونه باید به خودمان شوک وارد کنیم تا هوشیار شویم و مسیر را اصلاح کنیم؟ 

ایرانیهای عزیر، اگر در یک خانواده 4-5 نفری هم همه چیز سیاست زده شود نظم و نظام آن خانواده به هم می ریزد.

 [ناتمام]